BIOGRAFÍA DE VICENTE FERNÁNDEZ ÁLVAREZ, "VICENTE DE ADRIÁN". (Parte II)

Segunda parte da homenaxe-biografía de Vicente  

TELLEIRA DE NAVAS DE LA ASUNCIÓN

            Aquí en Segovia, temporada de 1957, Vicente traballou en sociedade con seu cuñado Manuel Pérez Portela. Manuel actuaba como buxa, e Vicente, como xefe de persoal ou da cuadrilla, e ambos como oficiais. Formaban parte de cuadrilla Manuel Cerqueira (+) e seu fillo Paulino. Manuel, como carretilleiro-pieiro e Paulino como tendedor, o propio que Benjamín Flores (+). Vicente sacou sobre 11.000 ptas. no total da fabricación.

            Na temporada seguinte continúan Manolo – Vicente na sociedade en 1958. Manolo agregouse facéndose cargo dunha cerámica que levaba seu pai, tamén Manolo é cabaqueiro. Rematou a temporada aquí nas Navas, fixo de oficial-xefe, Vicente. O porcentaxe da fabricación nesta temporada, gañou sobre 17.000 ptas.

TRABALLO NA I CERÁMICA EN CAMPO DE SAN PEDRO DE SEGOVIA

            Vicente segue en sociedade con seu cuñado Manolo, na temporada en 1959, ambos xefes. Traballaron tamén nesta ocasión (seu cuñado) Gonzalo Pequeño, de San Miguel. Así mesmo formou parte este ano do equipo de lasqueantes, Sebastián Cerqueira, magnífico tendedor. Nesta temporada, por incluír varios catas do lugar, malográronse varias fornadas, tendo que mandar fora, aos diferentes cocedores. Tamén tívose que reparar as máquinas por diversas avarías. Isto fixo que a temporada fora negativa. Recorda Vicente: “Bo foi que salvamos o lombo”.

TELLEIRA DE CASTRILLO DE LA VEGA

            En 1960, repítese una vez máis, aquela asociación Manolo – Vicente, pero nesta ocasión en Aranda de Duero (Burgos). Nesta temporada se fabricou tella, a dous bancos efectivos. Tivemos mala sorte, di Vicente, xa que nas inmediacións levantáronse diversas cerámicas, facéndonos competencia. Rematamos vendendo cantidade de material fabricado a baixo prezo. Neste ano traballamos sobre 9 meses a cocer. Nos di Vicente: “Bo foi que salvamos as contas”.

TELLEIRA-FÁBRICA DO TOXO EN LALÍN

            Cóntanos Vicente que tamén nesta cabaqueira (cerámica) de Lalín, traballou asociado con Manolo Pérez Portela, levantando a fábrica. Vicente figuraba como encargado do persoal e responsable do forno. Formaron parte da cuadrilla tanto Gonzalo Pequeño, como Sebastián.

            A cabaqueira era da familia Paniagua, de Ourense. Fixéronse cargo da industria, traballando como técnicos contratados, cobrando por pezas fabricadas.

            Nos refire o amigo Vicente de Adrián, que asociado con Manolo, seu cuñado, aínda seguiu en 1962, 63 e 1964; pero resultando cada vez máis imposible o entendemento, e, por sentirse prexudicado, deuse por rematada esta forma asociada.

CERÁMICA DE SANTA TERESA, EN MADRID

            Vicente este ano 1965, traballa nesta cerámica, na carreteira de Alcobendas, asociado a seu irmán Florencio. Colleron, di, unha boa contrata co dono da industria, Paco Bueno. Tiñan unha cuadrilla de 10 obreiros e traballaban con forno continuo. Florencio, todo un técnico, era responsable na fabricación; Vicente levaba o control do persoal e así como na carga e descarga do forno.

Mentres Florencio se quedou un mes máis (pasando a Yunquera de Henares). Alí fabricou toda clase de material para unha nova industria. Nesta ocasión por nacer, Álvara, súa filla, Vicente baixou a casa.

TAMÉN NA CERÁMICA DE GUADALAJARA

            Aquí repetirían os anos, 1966, 67, 68, 69 e 70, traballando por pezas. Se coincide co “Polo de Desarrollo” de Guadalajara. Época moi boa e boas temporadas. Con estes anos de lasqueo nas novas industrias cerámicas, Vicente, o mesmo que Florencio, deron por rematado ese tipo de traballo.

OS IRMÁNS, EMIGRAN

            Namentres, comenta Vicente, Florencio marcha a Suíza, el arranca vía Alemaña. Aquí Vicente traballa, durante dúas temporadas 1971-72 de encofrador.

            Xa a finais do 1972 atopámolo traballando en Frankfurt (fábrica de “Opel” General Motors). Aquí inda estivo todo 1973 e parte do 1974.

VICENTE, VOLTA A CASA

            Nesta data, agosto de 1974, o noso cabaqueiro biografiado, Vicente Fernández Álvarez, veterano cabaqueiro daquel tempo, volta definitivamente a casa. E isto, entre outras razóns é porque a súa dona Obdulia, atópase enferma e el quere estar máis preto.

TRABALLANDO NO PASAXE

            Vicente aproveita, como sempre, o tempo. Agora, de 1975 a 1993, traballaría na fábrica de parqué en Camposancos na empresa “Carrero Hermanos”. Cando lle faltaban 6 meses para a xubilación pasa ao “paro”, e no 1993, cumpridos os 65 anos, pasa ó estado de xubilado.

DEFINITIVAMENTE: TRABALLO NA CASA

            Xa na casa aproveita para traballar, pois é home activo, monta invernadeiros, planta viña e “en nova ocasión”, 2010 (vende o seu cupo, di) e gaña cartos. E aínda así o campo segue sendo, co viaxar por España co seu fillo Lorenzo (con estancia nos mellores paradores nacionais), como quen máis, dita ocupación é o seu mellor pasatempo. Amigo, Vicente, grazas pola túa información.

Temas: